4 poemas de FUXIDÍO MAÑÁ de RODRIGO OSORIO GUERRERO

 

SEGANDO

As maquinas rozadoras non desprazaron as gadañas porque sexan mellores: o seu uso impúxose pola nosa actitude coa tecnoloxía.

Paul Kingsnorth en Ecoloxía escura

A Liev Nicolaievich Tolstoi

Mentres a media lúa con cadencia

corta o ar e a herba na chaeira;

mentres a folla canta nesta xeira,

o ego abandona a resistencia.

A lei do prado marca a frecuencia:

en cada desnivel, cada toupeira,

cada couce ou pedra ventureira

ten que volver un intre a consciencia.

O campo, o sol e a herba só transcorren;

a razón para o seu fluír seguido

e o corpo ceibe obedece ao ferro.

Nesta danza ancestral, as verbas morren,

e fan do segador un eu detido

que é campo, herba, sol e mesmo ferro.

DICKENSIANA

«O plástico que envolve o plástico

que levas nesa bolsa (de polietileno)

exterminou a nosa especie

no Nadal do futuro.»

INSTRUCIÓNS PARA UNHA REBELIÓN ESTÁTICA

Os nosos reinos estaban vivos na nosa imaxinación, e como non precisabamos nada concreto para vivir, podiamos non expoñer nada ás armas dos inimigos. Un soldado resulta inútil sen un albo [...]

T. E. Lawrence en «Guerrilla», entrada na Enciclopedia Británica

1.ª Sacar as anteolleiras

e mirar para as marxes

procurando unha gabia

que sexa para ti.

2.ª Acampar.

3.ª Dende a cuneta

ollar como avanza

ese tren narcisista

cara á plataforma

final: o futuro.

DESNOMEAR

Apostato do deus

que ordenou ao home

bautizar as bestas.

Renego de Linneo

que cumpriu o mandato

cunha fe ilustrada.

Defendo a sorpresa

de ver a cada ser

como un individuo,

sen xénero nin especie;

como un pequeno pelo

exiguo e necesario

na eterna pel do mundo.

 

 

 Rodrigo Osorio Guerrero. Fluixído Mañá. Ediciós da M. 2022